TCDC

รูปสวยๆจาก http://www.tcdc.or.th/eventse.php?act=view&id=221

ไปมาวันสุดท้ายของงานเลยค่ะ

นิทรรศการยกระดับชีวิตกินตามสั่ง

เชื่อหรือไม่ คนกรุงเทพฯ กินอาหารหาบเร่แผงลอย
ในมูลค่าหมุนเวียนกว่า 150 ล้านบาทต่อวัน หรือ 54,750 ล้านบาทต่อปี

ความสรรจะกินและกินทั้งวัน ส่งผลให้เกิดนวัตกรรมชั้นยอดที่ปลอดรางวัลโนเบล
แต่สามารถเลี้ยงปากท้อง ส่งลูกเรียนเมืองนอกจบมาแล้วหลายคน
พิสูจน์ความ "เวิร์ก" ของบรรจุภัณฑ์ฉลาดใช้ที่ประยุกต์จากของใกล้ตัวเพื่อลดต้นทุน

ใครจะคิดว่านักประดิษฐ์ริมฟุตบาทจะสรรสร้างกลยุทธ์การตลาด เพิ่มยอดขายได้อย่างน่าอัศจรรย์
พบกับตำนานสู้แล้วรวยของธุรกิจดีลิเวอรี่ที่พัฒนาจากหาบเร่สมัยคุณทวด จนถึงเครือข่ายซาเล้งผลไม้

เปิดปริศนาการแสดงรถเข็นระเบิดครั้งแรกในเมืองไทย วิเคราะห์ความเป็นมาของครัวริมทางอันคุ้นเคย
พร้อมเจาะลึกความต้องการของพ่อค้าแม่ขายและคนกรุงนักกินกว่า 1,600 คนกับเอแบคโพล
เพื่อยกระดับวิถีอร่อยริมทาง

ปล. ข้อมูลทั้งหมดจากถุงกระดาษใส่กล้วยแขกหน้างาน
เอิ๊กๆ

นิทรรศการดีดี น่าสนใจ
ดูเพลินๆ จนลืมถ่ายรูป!
กรุณากินข้าวมาก่อนเข้างาน
แต่ดูเสร็จแล้วก็ยังหิวได้อีกอยู่ดี

*การกินนั้นเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตจริงๆค่ะ*

ทางเข้าค่ะ

ถ่ายจากรูปอีกทีค่ะ เลยดูมัวๆ

แม่ค้านักประดิษฐ์

เป็นสิ่งประดิษฐ์แบบบ้านๆที่มาจากความคิดของเหล่าพ่อค้าแม่ค้า ที่แน่นอนว่าไอเดียที่ว่าจะต้อง

"ใช้ง่าย ทุนต่ำ และสอดคล้องกับวิถีชีวิต"

ซึ่งส่วนมากก็เป็นของที่เราเห็นจนชินตาบ้าง ไม่ก็ของแบบเก่าๆมั่งแหล่ะค่ะ

ชื่อร้านพร้อมคำเด็ด

สิ่งที่ขาดไม่ได้และทำให้ขายดิบขายดี

ดิลิเวอร์รี่ รุ่นเก่า

สิ่งที่ใช้ในการเรียกลูกค้า

เรียบร้อยแล้วค่ะ

ฝึกงานเสร็จได้ประมาณอาทิตย์กว่าๆแล้ว

ช่วงนี้อยู่บ้านเฉยๆ รอเวลาไปเรียนหนังสือ

คิดถึงพี่ๆที่นกแอร์นะคะ

มีความสุขในทุกวันของการฝึกงาน

รู้สึกว่าโชคดีที่ได้มาเจอกับพี่ๆเหล่านั้น

เค้าใจดีและเต็มใจที่จะตอบทุกคำถามที่เราอยากรู้

ถึงแม้ว่าการฝึกงานในครั้งนี้จะไม่เงินก็ตาม

แต่ก็ไม่เสียดาย เพราะพี่ๆเค้าให้ความรู้และประสบการณ์ซึ่งเป็นที่มีประโยชน์และมีค่าสำหรับในอนาคต

ไม่ได้หาได้ง่ายๆเหมือนเงินค่ะ